Sopa Blog

Derasja zonder iets te zeggen

Afgelopen sjabbat was ik in Jeroesjalajiem. Vrijdagmiddag bezocht ik de Kotel. Op de terugweg naar Bayit Vegan kwam de tram langs het welbekende Machanee Jehoeda. Het was er een drukte van belang. De tram stopte bij de halte en toen zag ik de man op bijgaande foto.

Op het eerste gezicht geen bijzonder beeld. Hij ziet er wat stoffig uit, met zijn grote hoed en grijze gestreepte mantel. De man bespeelt een kleine harp of luit. En daar gebeurde wat. De klanken die hij ten gehore bracht gaan duizenden jaren terug, naar dezelfde muziekbron waaruit koning David putte. En er was meer. De man leek totaal los te staan van de enorme vrijdagmiddagdrukte en alleen te zijn omringd door zijn muziek en de sfeer van de sjabbat die gaat komen.

Dat moment bood mij een blik op een ander Jeroesjalajiem. Niet de moderne stad die het hippe Tel Aviv probeert te imiteren en wil meegaan in de vaart der volkeren; nee, dit was het Jeroesjalajiem van verbinding en spiritualiteit. Zonder een woord te zeggen gaf deze bijzondere muzikant mij een speciale boodschap mee.

Hij zegt: ‘Mijn sjabbat komt eraan, ongeacht jullie drukte, jullie plannen en jullie aankopen. Niemand duwt mijn spiritualiteit opzij.’

Ik haalde daar de volgende boodschap uit: Laten we onze sjabbat iets meer een oase laten zijn in onze week, dan de nabespreking van de grollen van politieke leiders en de voorbespreking van Ajax. Laten we sjabbat een dag laten zijn waarin we betekenisvol samen zijn met onze familie en sjoelgenoten. En laten we zelf ook onszelf proberen te verbinden met de klanken van de sjabbat van koning David, Mosje Rabeenoe en Adam.

Deze sjabbat vieren we het wereldwijde Shabbat Project. Ik wens u allen een sjabbat vol van de spiritualiteit die deze bijzondere muzikant uitstraalde. Sjabbat sjalom!

Rabbijn Shmuel Katz