Overlijden

In het Jodendom wordt een begraafplaats een ‘Beth Hacha’iem‘ genoemd (Huis van het Leven). Dat klinkt misschien wat vreemd; deze benaming drukt echter uit waar in het Jodendom een begraafplaats voor staat. Een Joodse begraafplaats is er de bevestiging van dat er behalve het leven hier op aarde ook een leven is na de dood. Ook de techijat hametim, de uiteindelijke opstanding, is iets wat weerklinkt in de stilte van een Joodse begraafplaats. Dit alles komt tot uitdrukking in de veelal eenvoudige matsewot (grafstenen), waarvan een aantal enkele eeuwen oud en verweerd. Op een Joodse begraafplaats worden de graven nooit geruimd. Iederéén wacht daar op die toekomst.

Op een Joodse begraafplaats komt u verdriet, droefenis en soms uitzichtloosheid tegen. Daarnaast is het ook een plek van hoop, vrede, vertrouwen en spiritualiteit. U vindt dit ook terug in de hespediem (treurreden), die worden uitgesproken bij een lewaja (uitvaart), of de onthulling van de matsewa (grafsteen). Centraal staat hier steeds bij het kaddiesj, een gebed waarin geen treur of droefenis te bekennen valt. Dit gebed is in de eerste plaats de erkenning van de grootheid van G-d. Maar daarnaast wordt ook gevraagd dat de G-ddelijke nabijheid zich over de gehele mensheid zal uitstrekken en dat diezelfde G-d heel veel sjalom (vrede) naar de aarde zal brengen.

De Joodse Gemeente Amsterdam zorgt voor het beheer van vier begraafplaatsen. Alleen de eerste twee worden nog actief gebruikt.