Van onze Rabbijnen, deze week Rabbijn Katz

Elloel, het verschil tussen Verstappen, Dumoulin en Mosje Rabenoe

Afgelopen zondag hebben wij als misjpoche een uitstapje gemaakt naar een van de Waddeneilanden. Het gehele eiland verkeerde in een geweldige vakantiestemming. Overal waren mensen bezig met allerlei activiteiten waar wij ook van hebben genoten. Het was een prachtige dag. Het strand lag er prachtig bij. Warm zand en daarachter een egale fijne zee.

Daar op dat eiland heb ik een goed vriend wonen. Het was onbestaanbaar terug te gaan zonder hem gedag te zeggen. Ik kwam zijn privé Beth Hamidrash binnen en daar zat hij te lernen. Hij merkte eigenlijk helemaal niet dat ik er stond. Die goede chawer ging totaal op in het stukje gemara waar hij in verzonken zat.

Eén eiland, duizenden vakantie vierders, maar één man die te midden van dat alles zit te lernen uit de gemara. Dat is de appeal van Elloel aan ons allemaal. Als zondagochtend aanstaande voor de eerste keer op de sjofar wordt geblazen ga dan even in gedachten terug naar dat eiland en vraag jezelf af ben ik als die ene man en maak ik tijd en plaats voor elloel of niet.

Elloel en vacantie zijn geen anathema. Het gaat er om wat je voelt, hoe je voelt, waar je ook bent, in de Efteling, Madurodam The Chunnel of Chof Yarkon. Mijn moeder ??' woont in Yerushalayim. Verwoordde het zo. Zoon, ga in Elloel op vakantie, maar neem wel wat boeken mee over Rosh Hashana.

Elloel heeft nog iets anders mythisch over zich. Wat dan?

Wij allemaal willen ons groot en belangrijk voelen. Als we naar het nieuws kijken dan denken we: Wanneer zak ik daar te zien zijn? De parsje van deze week geeft een antwoord, de parsje is parsjat Re-ei. Aan het begin van deze Parsje zegt Mosje Rabenoe Re-ei anochi, zie ik ben degene die vandaag jullie de keus geeft tussen Bracha en Kelala, tussen zegen en vloek.

De Or Hachaim merkt daar op, waarom plaatst de Tora Mosje Rabenoe hier zo zeer op de voorgrond? Dat is zegt hij omdat iedereen die zichzelf voelt als een deel van de Tora, iets in zich meedraagt van Mosje Rabenoe zelf. Hij is een klein beetje als die grote Mosje Rabenoe. Messi, Verstappen en Dumoulin zijn sterren die al in de nabije toekomst gaan verbleken. De ster van Mosje Rabenoe is eeuwig.

Waarom wacht de Tora eigenlijk met het geven van deze boodschap tot bijna helemaal aan het eind van de Tora? We lezen dit op 1 Elloel. Op 1 Elloel ging Mosje Rabenoe voor de derde keer de berg op. Toen ging hij om de tweede loechot te ontvangen. De loechot die de kracht hebben om ons te inspireren ook als we misschien heel ver –letterlijk en figuurlijk- van de berg Sinaï af zijn. De eerste Elloel is het moment bij uitstek om je te voelen als Mosje Rabenoe. Het is het moment van inspiratie, van betekenisgeving en van reflectie. Er is niemand geweest die dat kon zoals Mosje Rabenoe. Hij leefde toen, wij nu anno 2018 kunnen dat ook, als we ons zelf maar genoeg aan hem optrekken.

Met Dumoulin en Verstappen sta je zeker ergens op de tribune, geweldig. Ik ga liever voor iemand die nooit een tribune heeft gezocht

Sjabbat sjalom chodesj tov oemeworach

Rabbijn Shmuel Katz