Van onze rabbijnen

Het corona-virus heeft inmiddels tot voor de hele maatschappij zeer ingrijpende maatregelen geleid. In deze voor iedereen ontwrichtende situatie willen onze rabbijnen u allen, ook in onze nieuwsbrieven, een hart onder de riem steken. Raw Wolff heeft momenteel zijn handen vol aan alle halachische vragen rond corona. Vandaar dat aan raw Sebbag is gevraagd zijn verhaal voor de AMOS-sjoelgemeenschap in deze NIHS-nieuwsflits te mogen publiceren.

Lieve vrienden,

Ik was mijn handen.

Het zijn onzekere tijden. Een kleine, onzichtbare, ongrijpbare vijand slaat om ons heen. En met desastreuze gevolgen. Mensen worden ziek, mensen gaan dood. De wereldeconomie stort als een kaartenhuis in elkaar. Het lijkt wel een horrorscenario uit een futuristische film, maar nee, dit is helaas onze werkelijkheid. Het is raar! Een paar weken geleden plofte ik ’s avonds op de bank en maakte ik mij druk over de komende Pesach-schoonmaak of iets wat iemand gezegd had op het werk. En nu is mijn voornaamste gedachte of mijn gezin en mijn vrienden nog gezond zijn en nog kunnen ademen.

Ik was mijn handen.

Ik scrol door mijn social media-accounts, het enige veilige contact dat nog bestaat. Ik kom daar van alles tegen. Ik kom de religieuze fanaten tegen die precies weten waarom Hasjem (G-d) dit over de wereld heeft gestort, namelijk als straf voor iets wat wij doen. Opmerkelijk genoeg is dat altijd iets wat een ánder heeft gedaan en nooit iets wat zij zélf doen. Ik kom de doemdenkers tegen, die vage artikelen tevoorschijn toveren en het einde van de mensheid voorspellen. Ik kom grapjassen tegen die filmpjes maken over het gebrek aan toiletpapier om zo ̶ denk ik althans ̶ van hun eigen werkelijke angsten af te komen. En natuurlijk zijn er de complottheorieën dat het allemaal wel meevalt maar dat dit een georganiseerde chaos is waar iemand beter van wordt.

Ik was mijn handen.

Wow! Wat een onzekerheid. Wat gaat de toekomst brengen? Niemand lijkt het te weten! Niet de experts, niet de regering en ook niet onze leiders. Onze wereld wordt opgeschud en alle plannen vallen in het niet. Ons ritme is wreed verstoord. Maar juist daarin ligt een enorme kans! De kans om te beseffen dat wij in werkelijkheid weinig controle hebben over ons eigen bestaan. Terwijl wij leven alsof wij alles in de hand hebben. Het enige wat werkelijk waar is, is dat wij in de handen van Hasjem zijn. Diep in het besef dat alles in het leven zo fragiel is en dat ieder moment alles kan veranderen, ligt ook het besef dat er iets diepers en waardevollers is waarop wij kunnen vertrouwen.

Ik was mijn handen.

Blijf kalm. Paniek en angst zijn aanstekelijk. Doe je best om voor jezelf te zorgen en verlies de ander niet uit het oog. Zoek in alle verplichte veranderingen niet naar de last, maar naar de kans die geboden wordt. Je kunt niet naar sjoel, maar je kunt wellicht thuis bij het dawwenen iets nieuws ontdekken, een diepere vorm van aandacht, die je anders niet had gevonden. Ervaar het verplichte langdurige contact met partners en kinderen als een kans om verdieping in de relaties te brengen die je anders had gemist. Gebruik de gedwongen eenzaamheid om te overdenken wat er werkelijk belangrijk is in het leven in plaats van op de automatische piloot door te gaan.

Ik was mijn handen.

Besef dat je niet de enige bent! En vooral dat je niet alleen bent! Jouw kehilla staat voor jou klaar! Veel mensen zijn druk bezig om in deze nieuwe werkelijkheid oplossingen te vinden voor de praktische problemen die zijn ontstaan. Ook voor jou. Dus schroom niet. Als iemand hulp nodig heeft of ziet dat iemand in zijn/haar omgeving steun kan gebruiken, laat ons dat onmiddellijk weten en wij zullen ons best doen om in deze behoefte te voldoen. Wij slaan allemaal de handen ineen: de NIHS en haar sjoels, Maccabi NL en vele anderen, om zo eenieder in deze moeilijke tijd tot steun te zijn.

Mijn handen voelen eindelijk schoon.

Omdat ook ik ben ervan doordrongen dat ik zelf goed mijn handen kan wassen is en mij voor de rest kan plaatsen in de beschermende handen van Hasjem. De veiligste plaats die ik ken! Wat ik kan doen, is proberen kalm te blijven en niet bij te dragen aan de heersende paniek. Wat ik kan doen, is deze verschrikkelijke dreiging ook als kans zien om mijzelf hierdoor te verbeteren en in gebed vragen voor de wijsheid en de kracht om als dit, hopelijk spoedig, voorbij is als beter mens hieruit te komen.

Jullie zijn allemaal in mijn tefillot (gebeden) en ik hoop dat ik ook in die van jullie ben.

Rav Menachem Sebbag