Sopa column

De Amstel, een pan en een duif

Een vreemde titel? Een duif die over de Amstel vliegt, dát kan, maar wat heeft dat pannetje er mee te maken? Die duif heeft immers geen pan nodig, de zaadjes liggen klaar voor die duif.

Iets uitdagends mag best. Ik zal het u uitleggen.

De gemara leert ons in masechet brachot daf 55b dat iemand die in zijn droom een rivier ziet, een vogel of een pan, sjolem (vrede) mag verwachten. Waarom die drie? Er zijn drie manieren waarop mensen met elkaar omgaan. Sommige mensen hebben een relatie als een rivier, anderen als een pan en weer anderen als een vogel.

Een rivier brengt iets van plaats A naar plaats B, mensen doen dat soms ook. Daaruit bestaat de hele relatie. Toen een rabbijn in Amerika het over een huwelijk had dat beter kon zei iemand: ‘But rabbi, I pay the mortgage every month, what more do you want from me?’

Een relatie kan ook zijn zoals een pan. In die pan wordt water aan de kook gebracht. Water en vuur verdragen elkaar eigenlijk niet. Vuur laat immers water verdampen en water blust vuur. Er zijn wel vaker tegenstellingen. Wat zegt de halacha als twee mensen gaan eten, de één wil pizza en de ander steak? Volgens de Sjoelchan Aroech kan dat best. Maak dan op tafel wél duidelijk wie melkkost en wie vlees eet en ga vervolgens gezellig samen aan tafel.

En ten slotte de vogel. Een vogeltje kan op het gras lopen, datzelfde vogeltje kan ook vliegen. In dat beestje komen dus twee competenties samen, maar dan op één vloeiende manier. Ze vormen een symbiose. Dat is een veel verdergaande vorm van sjolem. Dat is een prachtig aaneensluitend geheel. Als we dát zien in onze droom, dan hebben we iets bereikt.

Maar als je midden in de nacht uit een droom over een pannetje ontwaakt, wat is dan de boodschap? Is dat pannetje een voorbode van een prachtige vakantie aan het Gardameer of is het een wake up call om eens wat meer aan je sjolem te doen? Hopelijk zien we dan toch nog ergens een duifje, maar een klein musje volstaat al.

Het klinkt misschien vreemd, maar sinds Jom Ha’atsma’oet heb ik de hele tijd het gevoel een duif te zien. Het weekend dat op deze Onafhankelijkheidsdag volgde, hebben we de hele kille bij elkaar gebracht. Wat begon met een rivier van aanmeldingen, mensen die zeiden we komen dan en dan, werd vervolgens een heerlijke maaltijd samen. Mensen die, mét al hun verschillen, samen zaten te zingen en te eten.

Tijdens sjabbat ontstond iets bijzonders. Het leek alsof we allemaal vleugels hadden. Was het de geweldige vrijdagavond, de mooie dienst op sjabbatochtend of de onvergetelijke kumzits met zanger/artiest Lipa Schmeltzer? Welke bijdrage elk van deze bijeenkomsten ook heeft geleverd; het totale event heeft onze mooie kehilla een stukje meer tot een eenheid gemaakt.

Lipa zelf zei: ‘Ik zie mezelf aan tafel zitten met mijn vader, mijn grootvader en alle vroegere generaties; daar wil ik deel van uitmaken.’ Wij zitten ook aan tafel, aan de NIHS-tafel, waaraan voor iedereen plek is. Dat gaan we opnieuw zien op dinsdag 2 juli bij onze Eat & Meet in het JCC, waar de ons zo vertrouwde overheerlijke broodjes en lekkere kroketjes door Maurits Blog worden geserveerd. Vanzelfsprekend bent u van harte welkom (meer informatie elders in deze nieuwsbrief). Hopelijk kunnen we daarna met ons allen vliegen.

Rabbijn Shmuel Katz