BLOG

Rabbijn Katz heeft een bijzondere Pesach ervaren, die hij in onderstaand blog met u wil delen.

Een seideravond vol chesed

Op de donderdagavond voor Pesach reisde ik naar Manchester, waar mijn één dag jonge kleinzoon op mij wachtte. Het zou een heel bijzondere ervaring worden.

We waren allemaal bij elkaar voor de eerste seider. Opeens zei mijn echtgenote: ‘Hij (de baby) is een beetje blauw rond de mond. Ik vertrouw het niet.’ Daarop werd de Hatsolo gecontacteerd, een joodse paramedische organisatie die ter plekke medische hulp verleent en/of naar het ziekenhuis vervoert. Deze organisatie wordt overigens geheel uit private middelen gefinancierd.

Precies zes minuten later arriveerden twee paramedici, die met een raketvaart van hun eigen seidertafel waren weggerend naar de Hatsolo-ambulance, om vervolgens naar mijn zoons huis te rijden. Over chipazon (haast) gesproken. Een paar minuten later ging diezelfde ambulance met zwaailichten richting ziekenhuis. Opa en oma bleven achter aan de seidertafel, met zeven kleinkinderen. Nadat de eerste emoties waren weggeëbd en de traantjes waren gedroogd, konden we er toch een mooie seider van maken.

De eerste seideravond was ook de eerste vrijdagavond in het leven van onze jongste kleinzoon. En er is een gebruik om op deze eerste sjabbat van het jongetje een sjalom zachor te houden. Maar wie komt er nu op seideravond? Meer mensen dan je zou denken, gedurende de avond én de nacht. Heel bijzonder hoe al die mensen een gaatje vonden in hun seideravond om mazal tov te komen zeggen.

Midden in de nacht kwamen mijn zoon en zijn vrouw thuis, gelukkig met de baby. Had ik gedacht dat zij nog moesten gaan seideren, bleek dat in het ziekenhuis in alles was voorzien. Daar was niet alleen een seiderschotel aanwezig, er waren ook matzes en er was vlees, wijn en noem maar op. Ook daar door particulieren geregeld en verzorgd.

Op de ochtend na Pesach kwamen we in de kosjere supermarkt de twee paramedici tegen. Het was een bijzonder weerzien. We vertelden hen dat het kleine mannetje het goed maakte. We beseften dat deze heren hun eigen families hadden achtergelaten, vanwege het welzijn van mensen die ze niet eens kennen. Maar zij zeiden: ‘Voel je niet bezwaard, het is onze mitswa. Het was overigens geen luxe dat jullie ons hebben geroepen. En wij waren maar een uurtje van huis.’

Elke seideravond is bijzonder, maar deze avond vol chesed is in mijn geheugen gegrift.

Rabbijn Shmuel Katz