De sidoer

iedereen heeft wel er wel een in huis. En we hebben ook vaak een voorkeur voor die ene: de sidoer. Het woord sidoer betekent 'volgorde', (denk ook aan "seider", 'de avond van de volgorde') . Die naam dankt het boek eraan omdat het de volgorde van onze gebeden aangeeft. 

En, in alle verscheidenheid als het op details aankomt, de sidoer is al eeuwenlang hetzelfde. Of je nu in Oost-  of West- Europa komt, in Noord- Afrika, Azië of Amerika, de volgorde van onze gebeden lijken op elkaar. Zelfs na duizenden jaren diaspora, zien we in onze gebeden de eenheid van het volk.

Dat dat zo is, is de verdienste van één man. Eén man die op het juiste moment het inzicht had om het ruwe bouwwerk van de gebeden te maken. De onderdelen van sjachariet, de dagen waaarop we laajnen, de gelegenheden voor extra in te voegen gebeden enz. enz., dit alles is het werk van eén man die daarbij zijn halachische en maatschappelijke draagvlak creeërt door een grote groep geleerden erbij te betrekken, het Sanhedrin. Wie was deze man? Ezra HaSofeer. 

Ezra komt met rond de 5000 joden terug uit Babylonië (rond het jaar 400 voor 0.) en richt dan niet alleen het land in en de tempel op maar begrijpt ook dat om het jodendom te redden het noodzakelijk is om dingen vast te leggen en te reguleren. 

Wij plukken hier, zo een slordige 2500 jaar later, nog dagelijks de vruchten van.  Op 9 Tewet is zijn jaartijd en wij herdenken hem in onze gebeden op de vastendag van 10 tewet. 

Deze pagina delen